Cycling & fun (3)
“Life is like riding a bicycle. To keep your balance you must keep moving” by Albert Einstein.
“ชีวิตเหมือนถีบจักรยาน ต้องถูกถีบไปเรื่อยๆเดี๋ยวจะล้ม” ถอดความแบบจี้กลางใจเลยครับ เป็นคนถีบจักรยานดีกว่า สำหรับอันตรายที่จะเกิดจากจักรยานเทียบกับจักรยานยนต์ รถยนต์มีน้อยกว่ากันเยอะ จักรยานไม่ไปชนใคร บาดเจ็บล้มตายแน่ มีแต่ถูกกระทำฝ่ายเดียวครับ โดนรถยนต์ มอเตอร์ไซค์ ปาดหน้า ถูกกล่าวหาว่ากีดขวางทางจราจร ปั่นช้า อะไรๆก็ถูกต้องเป็นเหตุเป็นผลครับ แต่อย่างหนึ่งที่ต้องแจ้งให้พาหนะอื่นๆทราบไว้ คือระบบเบรคของจักรยาน ไม่มีประสิทธิภาพเทียบเท่ารถยนต์หรือจักรยานยนต์ ถ้าถูกปาดหน้า จักรยานมีโอกาสพุ่งชนสูงครับ จะเสียเวลา เสียทรัพย์ทั้งสองฝ่าย แต่ถ้าท่านสละเวลา ไม่เกิน 3-5 วินาทีให้จักรยานผ่านไป เดี๋ยวท่านก็แซงจักรยานและทำเวลาได้กลับคืนเหมือนเดิม หรืออย่าพยายามเร่งเครื่องยนต์เวลาจักรยานจะแซงรถของท่านครับ จักรยานขี่เป็นกลุ่มไม่สามารถจะเบรคกระทันหันได้ นักปั่นจะพยายามหลบหลีกอย่างเดียว ถ้าเป็นกลุ่มใหญ่ๆมีโอกาสมากที่จักรยานคันท้ายจะชนรถของท่านครับ
ที่เมืองพะเยาช่วงเย็นๆจะมีกลุ่มปั่นๆจักรยานกลุ่มใหญ่ๆ 2 กลุ่มคือกลุ่มของเสือภูเขาจะรวมกลุ่มเริ่มปั่นที่หน้าโรงพยาบาลพะเยา วิทยาลัยพยาบาล ปั่นไปไหนแล้วแต่จะตกลงกัน แต่ไปสิ้นสุดที่ริมกว๊านหัวโค้งเยื้องๆกับสวนสาธารณะข้างเทศบาลเมือง นับว่าเป็นกลุ่มหนุ่มใหญ่วัย กระเต็น ปาดเปรียว เป็นไอ้แมวหนุ่ม รอบต่ำแต่อึด ทน เหนียว ข้ามภูเขาวันละหลายสิบลูก อีกกลุ่มหนึ่งเป็นกลุ่มเสือหมอบจะรวมกลุ่มที่สี่แยกป่าแดง เยื้องโรงพยาบาลราม เริ่ม 5 โมงเย็น เส้นทาง 3 เส้นทางประจำ 1.รอบกว๊าน 2.ขึ้นเขาทางศูนย์ขยายพันธ์พืชไปห้วยบง 3.ไป ม.พะเยา รวมระยะทางเฉลี่ยไม่ต่ำว่า 30-35 กิโลเมตรต่อวัน เวลา ไม่เกินชั่วโมงสิบห้านาที ถ้าอยู่ช่วงหยุดเทอมจะมีน้องๆนักเรียนร่วมเยอะ
การปั่นกลุ่มเสือหมอบ กลุ่มแรกเป็น ชุดหัวลากจะเป็นระดับนักกีฬา เขต เยาวชน บางครั้งมีทีมชาติมาปั่นร่วมด้วย กลุ่มนี้ผมเรียกว่า “กลุ่มมุ่งสู่ทีมชาติ” ไหวพริบ ปฏิภาณ คล่องตัวระดับนักแข่งอาชีพ กลุ่มตรงกลาง เป็นชุดลูกหลานๆ มัธยมที่พยายาม “ตามกลุ่มมุ่งสู่ทีมชาติ” อย่างติดๆ กลุ่มสุดท้าย คนผ่านชีวิตมาเยอะ ไปอีกได้ไม่ไกล หู ตา เริ่มฝ้า ฟาง ขอหลบลมอยู่ด้านหลัง เกาะเกี่ยว ห้อยไปให้ถึงฝั่งแต่ละวัน พร้อมด้วยกลุ่มเด็กน้อยเสือภูเขา ที่เท้าเหยียดไม่ถึงพื้น นี่แหละตอปิโดบกดีๆนี่เอง ใครปาดหน้าชนอย่างเดียวเอาไม่อยู่หรอก
ในกลุ่มทุกคนมีเป้าหมายภาระกิจแตกต่างกันครับ แต่เรามาทำกิจกรรมร่วมกันสม่ำเสมอแทบทุกวัน กลุ่มนักกีฬามีหน้าที่ซ้อม เก็บสถิติ กลุ่มเยาวชนมีฝันที่ต้องสร้างและไปให้ถึง และกลุ่มท้ายเพื่อการออกกำลัง คน 3 วัยมาทำกิจกรรมร่วมกัน นี่ไงครับ “ชีวิตเป็นเหมือนรถถีบ ต้องถีบกันไปเรื่อยๆ บนเส้นทางเส้นเดียวกัน ใครจะเลี้ยวไปทางไหนก็ตามแฮนด์”
“Life is like riding a bicycle. To keep your balance you must keep moving” by Albert Einstein.
“ชีวิตเหมือนถีบจักรยาน ต้องถูกถีบไปเรื่อยๆเดี๋ยวจะล้ม” ถอดความแบบจี้กลางใจเลยครับ เป็นคนถีบจักรยานดีกว่า สำหรับอันตรายที่จะเกิดจากจักรยานเทียบกับจักรยานยนต์ รถยนต์มีน้อยกว่ากันเยอะ จักรยานไม่ไปชนใคร บาดเจ็บล้มตายแน่ มีแต่ถูกกระทำฝ่ายเดียวครับ โดนรถยนต์ มอเตอร์ไซค์ ปาดหน้า ถูกกล่าวหาว่ากีดขวางทางจราจร ปั่นช้า อะไรๆก็ถูกต้องเป็นเหตุเป็นผลครับ แต่อย่างหนึ่งที่ต้องแจ้งให้พาหนะอื่นๆทราบไว้ คือระบบเบรคของจักรยาน ไม่มีประสิทธิภาพเทียบเท่ารถยนต์หรือจักรยานยนต์ ถ้าถูกปาดหน้า จักรยานมีโอกาสพุ่งชนสูงครับ จะเสียเวลา เสียทรัพย์ทั้งสองฝ่าย แต่ถ้าท่านสละเวลา ไม่เกิน 3-5 วินาทีให้จักรยานผ่านไป เดี๋ยวท่านก็แซงจักรยานและทำเวลาได้กลับคืนเหมือนเดิม หรืออย่าพยายามเร่งเครื่องยนต์เวลาจักรยานจะแซงรถของท่านครับ จักรยานขี่เป็นกลุ่มไม่สามารถจะเบรคกระทันหันได้ นักปั่นจะพยายามหลบหลีกอย่างเดียว ถ้าเป็นกลุ่มใหญ่ๆมีโอกาสมากที่จักรยานคันท้ายจะชนรถของท่านครับ
ที่เมืองพะเยาช่วงเย็นๆจะมีกลุ่มปั่นๆจักรยานกลุ่มใหญ่ๆ 2 กลุ่มคือกลุ่มของเสือภูเขาจะรวมกลุ่มเริ่มปั่นที่หน้าโรงพยาบาลพะเยา วิทยาลัยพยาบาล ปั่นไปไหนแล้วแต่จะตกลงกัน แต่ไปสิ้นสุดที่ริมกว๊านหัวโค้งเยื้องๆกับสวนสาธารณะข้างเทศบาลเมือง นับว่าเป็นกลุ่มหนุ่มใหญ่วัย กระเต็น ปาดเปรียว เป็นไอ้แมวหนุ่ม รอบต่ำแต่อึด ทน เหนียว ข้ามภูเขาวันละหลายสิบลูก อีกกลุ่มหนึ่งเป็นกลุ่มเสือหมอบจะรวมกลุ่มที่สี่แยกป่าแดง เยื้องโรงพยาบาลราม เริ่ม 5 โมงเย็น เส้นทาง 3 เส้นทางประจำ 1.รอบกว๊าน 2.ขึ้นเขาทางศูนย์ขยายพันธ์พืชไปห้วยบง 3.ไป ม.พะเยา รวมระยะทางเฉลี่ยไม่ต่ำว่า 30-35 กิโลเมตรต่อวัน เวลา ไม่เกินชั่วโมงสิบห้านาที ถ้าอยู่ช่วงหยุดเทอมจะมีน้องๆนักเรียนร่วมเยอะ
การปั่นกลุ่มเสือหมอบ กลุ่มแรกเป็น ชุดหัวลากจะเป็นระดับนักกีฬา เขต เยาวชน บางครั้งมีทีมชาติมาปั่นร่วมด้วย กลุ่มนี้ผมเรียกว่า “กลุ่มมุ่งสู่ทีมชาติ” ไหวพริบ ปฏิภาณ คล่องตัวระดับนักแข่งอาชีพ กลุ่มตรงกลาง เป็นชุดลูกหลานๆ มัธยมที่พยายาม “ตามกลุ่มมุ่งสู่ทีมชาติ” อย่างติดๆ กลุ่มสุดท้าย คนผ่านชีวิตมาเยอะ ไปอีกได้ไม่ไกล หู ตา เริ่มฝ้า ฟาง ขอหลบลมอยู่ด้านหลัง เกาะเกี่ยว ห้อยไปให้ถึงฝั่งแต่ละวัน พร้อมด้วยกลุ่มเด็กน้อยเสือภูเขา ที่เท้าเหยียดไม่ถึงพื้น นี่แหละตอปิโดบกดีๆนี่เอง ใครปาดหน้าชนอย่างเดียวเอาไม่อยู่หรอก
ในกลุ่มทุกคนมีเป้าหมายภาระกิจแตกต่างกันครับ แต่เรามาทำกิจกรรมร่วมกันสม่ำเสมอแทบทุกวัน กลุ่มนักกีฬามีหน้าที่ซ้อม เก็บสถิติ กลุ่มเยาวชนมีฝันที่ต้องสร้างและไปให้ถึง และกลุ่มท้ายเพื่อการออกกำลัง คน 3 วัยมาทำกิจกรรมร่วมกัน นี่ไงครับ “ชีวิตเป็นเหมือนรถถีบ ต้องถีบกันไปเรื่อยๆ บนเส้นทางเส้นเดียวกัน ใครจะเลี้ยวไปทางไหนก็ตามแฮนด์”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น